Nieuwjaarsreceptie 55+
De kantine zat vol (en ook de aanwezigen wisten zich goed te vullen...) op de Nieuwjaarsreceptie van de 55+-groep!
Klik verder voor een verslag door de Allemansvriend en voor het fotoalbum.
GAAT ER EEN MAILTJE NAAR Z.K.H. WILLEM ALEXANDER?
Nee, wij hebben geen geheime banden met het Koninklijk Huis, maar toch is er iets wat ons toevallig bindt.
In zijn Kersttoespraak beklemtoonde hij dat we in dit jaar niet IK, maar meer WE moesten doen. Leuk gevonden natuurlijk, maar WIJ doen dat al jaren!
Neem onze Nieuwjaarsbijeenkomst, ditmaal in het nieuwe jaar 2018 op vrijdagmiddag 5 januari.
Onze 55+ afdeling telt 69 geregistreerde leden. Om half twee ging de deur open en stroomde de dorstige en naar gezelligheid snakkende menigte naar binnen. Tijdens de openingsrede - prachtig woord - telden we 66 aanwezigen en dat spreekt eigenlijk voor zich. Mensen die elkaar een gemeend, gezond en sportief jaar kwamen wensen: meneer W.A., wij hebben u helemaal begrepen!
Natuurlijk hadden we er wat lokmiddelen tegenaan gegooid, want na de koffie die door de vereniging werd aangeboden, kwamen de sfeerverhogende en licht verteerbare slagroomsoesjes (!).
Op verzoek van velen werd “het praatje” naar voren gehaald, want aan het eind daarvan worden dan de voor velen verlossende woorden gesproken: DE BAR IS OPEN.
In dat “praatje” werd naar voren gehaald, dat de producten van de al jaren ge- en beroemde, gevulde eierencommissie sterk waren uitgebreid met de secties Vegetarisch, Vishapjes en - als warm niet te versmaden klapstuk - de Bitterballen en het Pretpakket.
De daarmee gewekte verwachtingen werden echt overtroffen, want hoewel de leden van de commissie - en ik geef ze u in alfabetische volgorde nog maar een keer door: Hermien uit Warnsveld, Irene en Nel uit Zutphen en Wil uit Eefde - echt royaal hadden ingekocht (van onze eigen centen), om 17.00 uur waren ALLE schalen leeg.
Ik heb zelf zo’n uitvent-ronde mee mogen maken en heb tot mijn grote tevredenheid, vermengd met een beetje verbazing, mogen constateren, dat in de hoek bij de toepasselijke groene Kerstboom zelfs de slablaadjes met vreugde werden genuttigd. Dat doet iemand, die zelf de hongerwinter heeft meegemaakt, maar er gelukkig niet onder heeft geleden, heel erg goed!
Bij de personele sfeer aangekomen: we hadden te kampen met sterk gemengde gevoelens. Blijdschap bij het aanmelden van “weer zo’n jong ding” uit 1953 (Marianne welkom), maar er ging met het vertrek van Wil t. D. en Hilde (resp. uit 1932 en 1933) toch wel voor ruim 170 jaar levens- en tennisvreugde de groep uit.
Ontroering en medeleven. Je kon een speld horen vallen. Het ga jullie goed en op maandag en vrijdag staat de koffie ook voor jullie altijd klaar. Doen!
Met de welgemeende sterkte- en beterschapswensen voor de gedwongen afwezigen, namens allen, heb ik genoeg gezegd en laat graag de foto’s spreken.
De Allemansvriend.
