De aanmeldingen begonnen binnen te komen en opvallend was, dat er veel oud-korfballers bij zaten. In die gemengde tak van sport heerste de mening, dat je als korfballer met je 55-ste moest stoppen, want daarna werd deze, toch wel snelle, wedstrijdsport te zwaar en dat gaf soms irritaties ten opzichte van tegenstanders en scheidsrechters. 

Om de sportloopbaan voort te zetten, was de tennissport de oplossing. Het balgevoel was er al; men kende het spelen in vakken en ook het gemengde van het dubbelspel was bekend, terwijl het net daarnaast, als afscheiding van de tegenstander, een grote rol speelde.

De tennisleraren kregen toenemende klandizie en op de maandagmorgens werd er gestart met een serie onderlinge wedstrijden. Daarin speelde ook de kantine met de koffiepauze een belangrijke rol en mede door de positieve, gezellige uitstraling breidde de groep zich gestaag uit.

Er kwam een (dagelijks vers) wedstrijdschema, waarbij zoveel mogelijk gemengd dubbel werd gespeeld en elk half uur van baan, tegenstander en partner werd gewisseld.

De sfeer was goed, de prestaties werden steeds beter en de mond-tot-mond reclame deed veel.

Ik heb de 55+ afdeling wel eens vergeleken met een gemengd boerenbedrijf, waar veel soorten zich op hun plaats voelen. Ook in de 55+ afdeling voelen veel beoefenaars uit andere takken van sport zich thuis en zo kon je nog wel eens horen, als er weer een nieuwe bij kwam: “Hè, jij hier ook?”

Wat je nu nog kunt aantreffen is een bonte mengeling van(oud) voetballers, handballers, volleyballers, badmintonners, klootschieters, tafeltennissers. Nordic walkers, “gewone” tennissers, korfballers, judoërs, zwemmers, skiërs enz.

Het gevolg van de maandagse toeloop was, dat men meer wilde en in samenwerking met het bestuur kwam er een uitbreidingnaar de vrijdagmorgen van 9.00 tot 12.00 uur. Het verschil was, dat hier baan 6 vrijgehouden moest worden voor de “gewone” leden.

De indeling van de diverse banen per half uur kreeg een wat beter georganiseerde vorm en het belangrijkste is, dat daarbij alle spelers en speelsters die op de maandag- en vrijdagmorgen meespeelden, werden betrokken.

Meestal gemengde koppels, waarbij de dames voor de koffie en de heren voor de baanindeling zorgen. Een tevoren opgesteld jaarschema maakt, dat iedereen een heel jaar weet, wanneer hij/zij aan de beurt is (ca. 3 maal per jaar). Schikt het niet, dan kan men dus bij verhindering tevoren ruilen. Een systeem, dat tot heden toe loopt als een trein en waardoor er geen speeltijd wordt verspild.

Verder bestaat nog een totale ledenlijst met namen en adressen, voor het geval er geruild moet worden én een lijst met de geboortedata. Deze is ontstaan omdat  “een koekje bij de koffie” er als goede (niet verplichte) gewoonte is ingeslopen, als men blij was er weer een jaartje bij te hebben gekregen en dat wilde vieren.